Kontrafałdy i spódnica wyjątkowa

Niejedną spódnicę już uszyłam. Niejedną zepsułam. Ale to pierwsza spódnica, która mi w 100% pasuje i którą będę nosić. Może dlatego, że nie uszyłam jej z wykroju, a może dlatego, że miałam wenę. Skorzystałam z porad Jaśka, który pokrótce rozrysował i objaśnił nam metodę tworzenia kontrafałd - w sensie obliczeń matematycznych! Nie, żebym nie wiedziała jak się tworzy kontrafałdy :) Obliczenia bardzo ułatwiły mi pracę, która nie poszła na marne. Nareszcie.

Tkaninę kupiłam już dawno temu, na ebay, właściwie dwie, ale na tę nie miałam pomysłu. Pewnego czerwcowego wieczoru postanowiłam, że będzie spódnica. I tak się stało.

 Początkowo zrobiłam pasek z prostokąta, ale po przymiarce okazało się, że odstaje.. Sprawdziłam w necie - no tak, przecież łuk dobrze wykrojony leży jak ulał. I faktycznie. Przypomniałam sobie, że mam przecież formę spódnicy zrobioną u Jaśka na kursie. Odnalazłam szybko wykrój, odrysowałam, wycięłam i zabrałam się za przyszywanie!

Z zamkiem poszło mi całkiem sprawnie, ale u góry dodam chyba jeszcze haftkę - w sumie zamek nie rozsuwa się podczas noszenia, ale będzie to może troszkę lepiej wyglądało.

Tkanina ma na dole brzeg fabryczny - tak wymierzyłam długość spódnicy, aby nie trzeba było podwijać dołu, skoro jest ładny. Helena nie zawiodła mnie w temacie pozowania. Kiedyś sama będę pozować, jeszcze potrzebuję trochę czasu.

A teraz mam w planach uszycie bluzki do owej spódnicy, mam już materiał - krepę w kolorze biszkoptowym. Dziś stworzyłam kopertówkę z motywem ze spódnicy, ale pokażę ją następnym razem..

I jeszcze jedno - niestety, zdjęcia nie oddają w pełni uroku mojej spódnicy. Może zrobię jej za jakiś czas profesjonalną sesję!  

:)